به گزارش ایسنا، اعمال شب های قدر بر دو جنس است؛ یکی آن که در هر سه گانه شب باید انجام عدل و دیگر آن هایی که مخصوص هر شبی است.
ولی اعمال مشترک چند چیز هستند:
اوّل:
«غسل»
علامه مجلسی فرموده است که “بهتر است غسل شب های جاه را هم زمانی غروب آفتاب انجام دهند که نماز مغرب را با شستشو بخوانند”.
دوّم:
«خواندن دو رکعت نماز»
تو هر رکعت سپس از حمد، هفت مرتبه سوره توحید (قل هو الله احد) را بخواند و بعد از پایان نماز ۷۰ طبقه بگوید «اَسْتَغْفِرُ اللّهَ وَاَتُوبُ اِلَیْهِ»
داخل روایتی از فرستاده خدا (ص) آمده است که کسی که این انجام را ایفا دهد از جای خود برنخیزد مگر اینکه خدای متعال او و پدر و مادرش را بیامرزد و خداوند، فرشتگان را مامور می یواش که تا سال آینده برای وی حسنات بنویسند.
سوّم:
«باز کردن قرآن و قرائت دعای خصوصی آن»
اَللّهُمَّ اِنّی اَسْئَلُکَ بِکِتابِکَ الْمُنْزَلِ
خدایا از داخل خواهم بحق تاریخ فرستاده شده ات
وَ ما فیهِ وَ فیهِ اسْمُکَ الاْکْبَرُ وَ اَسْماؤُکَ الْحُسْنی
و آن چه در آن است که در آن است نام بزرگت و اشتهار های نیکویت
وَما یُخافُ وَ یُرْجی اَنْ تَجْعَلَنی مِنْ عُتَقائِکَ مِنَ النّارِ
و آن چه بدان ها ترس و امید شود که قرارم دهی از زمره آزادشدگانت از دوزخ
“پس هر نیاز که دارد بخواهد”
چهارم:
«به خشکی امدن سر شهود قرآن»
بوسیله فرموده معصوم صادق (ع) قرآن مجید را باید پیاده شدن سر گذاشت و گفت:
اَللّهُمَّ بِحَقِّ هذَا الْقُرْآنِ
خدایا بحق این قرآن
وَ بِحَقِّ مَنْ اَرْسَلْتَهُ بِهِ
و بحق آن کس که او را بدان فرستادی
وَ بِحَقِّ کُلِّ مُؤْمِنٍ مَدَحْتَهُ فیهِ
و بحق هر مؤمنی که در این قرآن مدحش کرده ای
وَ بِحَقِّکَ عَلَیْهِمْ فَلا اَحَدَ اَعْرَفُ بِحَقِّکَ مِنْکَ
و بحقی که درون پیاده شدن ایشان داری زیرا که کسی محو که حق تو را بهتر از خودت بشناسد
سپس ۱۰ مرتبه بگوید؛ «بِکَ یا اَللّهُ» بحق خودت ای خالق
و ۱۰ اشکوب «بِمُحَمَّدٍ» بحق محمد صلی الله علیه و آله
و ۱۰ طبقه «بِعَلیٍّ» بحق علی علیه السلام
و ۱۰ اشکوب «بِفاطِمَةَ» بحق فاطمه سلام الله علیها
و ۱۰ مرتبه «بِالْحَسَنِ» بحق حسن علیه السلام
و ۱۰ مرتبه «بِالْحُسَیْنِ» بحق حسین ثمر السلام
و ۱۰ اشکوب «بِعَلِیِّ بْنِ الْحُسَیْنِ» بحق علی بن الحسین میوه السلام
و۱۰ مرتبه «بُمَحَمَّدِ بْنِ عَلِیٍّ» بحق محمد شالوده علی دشت السلام
و ۱۰ اشکوب «بِجَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ» بحق جعفر ماخذ محمد علیه السلام
و ۱۰ اشکوب «بِمُوسَی بْنِ جَعْفَرٍ» بحق موسی بن جعفرعلیه السلام
و۱۰ اشکوب «بِعَلِیِّ بْنِ مُوسی» بحق علی مبنا موسی علیه السلام
و ۱۰ مرتبه «بِمُحَمَّدِ بْنِ عَلِیٍّ» بحق محمد بن علی میوه السلام
و۱۰ مرتبه «بِعَلِیِّ بْنِ مُحَمَّدٍ» بحق علی مبنا محمد علیه السلام
و ۱۰ طبقه «بِالْحَسَنِ بْنِ عَلِیٍّ» بحق حسن بن علی محصول السلام
و۱۰ مرتبه «بِالْحُجَّةِ» به حق حضرت حجت علیه السلام
“پس هر حاجتی که دارد از خداوند طلب کند و تو کامل این اذکار نهایت حضرت قلب و توجه به درگاه خدا را حفظ نرم”.
بهتر است اگر می خواهند توسل یا تذکر مصیبتی کنند قبل یا بعد از دعا باشد و نیایش را حد نکنند.
پنجم:
«زیارت امام حسین (ع) »
به فرموده علامه مجلسی زیارت امام حسین (ع)؛ در هر یک از سه شب حیثیت مستحب اکید است و در روایتی آمده است که موجب آمرزش گناهان می شود و اگر از نزدیک دسترسی به زیارت نداشته باشد از دور زیارت درنگ.
ششم:
«احیاء داشتن شب های قدر»
یعنی اینکه این شب را تا صبح بیدار باشد و با عبادت، دعا، تلاوت قرآن، حضور داخل جلسات خطبه دینی، استفسار و پاسخ های مذهبی و خواه بررسی کتاب های تفسیر، عقاید و مواعظ آن را سپری کند.
در روایتی از امام باقر (ع) آمده است “هر کس شب حیثیت را احیاء دارد، گناهان او آمرزیده می شود، هر چند که متجاوز باشد” و بهتر است روز قبل مقداری فراغت بطی ء و غذا و نوشیدنی کمتری بخورد تا خواب پهلو او قدرت نکند و کسانی که توانایی احیاء ندارند بهتر است اول شب را استراحت کنند و سپیده بیدار باشند و عبادت کنند.
هفتمین:
«اقامه ۱۰۰ رکعت نماز»
قرن رکعت نماز بخواند (هر دو رکعت یک سلام بدهد) که فضیلت زیاد دارد و افضل آن است که چنانچه توانایی داشته باشد در هر رکعت سپس از قرائت سوره «حمد» ۱۰ مرتبه سوره توحید (قل هو الله احد) را بخواند.
هشتم:
خواندن دعایی که در ادامه می آید (حضور زین العابدین (ع) در شب های حرمت این دعا را می خواندند) :
بخواند:
اَللّهُمَّ اِنّی اَمْسَیْتُ لَکَ عَبْداً داخِراً لا اَمْلِکُ لِنَفْسی نَفْعاً وَلا ضَرّاً
خدایا غلام شام کردم در حالی که بنده خواری هستم که مالک سود و زیانی بخاطر خود نیستم
وَلا اَصْرِفُ عَنْها سُوءاً اَشْهَدُ بِذلِکَ عَلی نَفْسی
و نتوانم از خویشتن پیش آمد ناگواری را بازگردانم و این مطلبی است که من آن را بر شناخت گواهی دهم
وَاَعْتَرِفُ لَکَ بِضَعْفِ قُوَّتی وَقِلَّةِ حیلَتی فَصَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ الِ مُحَمَّدٍ
و به ناتوانی خود و بیچارگیم در برابرت اعتراف دارم، پس مدح فرست پیاده شدن محمد و آل محمد
وَاَنْجِزْ لی ما وَعَدْتَنی وَجَمیعَ الْمُؤْمِنینَ وَالْمُؤْمِناتِ مِنَ الْمَغْفِرَةِ فی هذِهِ اللَّیْلَةِ
و وفا کن برایم بدانچه پیاده شدن من و همه مؤمنین و مؤمنات جنین فرمودی از آمرزش در این شب
وَاَتْمِمْ عَلَیَّ ما اتَیْتَنی فَاِنّی عَبْدُکَ الْمِسْکینُ الْمُسْتَکینُ الضَّعیفُ الْفَقیرُ الْمَهینُ
و تمام کن به خشکی امدن من آنچه را به من دادی زیرا که من برده بینوای مستمند فرسوده تهیدست خوار توام
اَللّهُمَّ لا تَجْعَلْنی ناسِیاً لِذِکْرِکَ فیما اَوْلَیْتَنی
خدایا قرار مده مرا فراموشکار از یاد مانوس در آنچه به غلام دهش فرمودی
وَلا لِاِحْسانِکَ فیما اَعْطَیْتَنی وَلا ایِساً مِنْ اِجابَتِکَ وَاِنْ اَبْطَاَتْ عَنّی
و نه غافل از احسانت در آنچه به من نیکی کردی و قرارم مده نومید از پذیرش خودی و اگرچه دیرزمانی کشش کشد
فی سَرّآَءَ اَوْ ضَرّآَءَ اَوْ شِدَّةٍ اَوْ رَخآَءٍ اَوْ عافِیَةٍ اَوْ بَلآءٍ اَوْ بُؤْسٍ اَوْ نَعْمآَءَ
چه در خوشی و چه داخل سختی در اشکال خواه داخل آسایش در تندرستی یا گرفتاری تو تنگدستی یا تو نعمت
اِنَّکَ سَمیعُ الدُّعآَءِ
به راستی در شنوای دعایی
نهم:
«طلب آمرزش گناهان و دعا بخاطر امور دنیوی و اخروی»
مرحوم علامه مجلسی (ره) فرموده اند “بهترین اعمال در این شب ها طلب آمرزش گناهان و دعا بخاطر امور دنیوی و اخروی است هم بخاطر خود و بی آرامی برای پدر و مادر خویشان و دیگر مومنان؛ چه زنده باشند و چه از دنیا رفته باشند و همچنین ذکرهای مختلف و صلوات بر حضور محمد (ص) و خاندانشان تا آنجا که مقدور است، ارتکاب دهند و در بعضی از روایات نیز ابرام شده است که «دعای جوشن کبیر» را در این سه گانه شب بخوانند.
داخل روایتی آمده است که انحصاری نوکری سفیر خدا (ص) روان و عزت کرد: چنانچه شب قدر را درک کردم، چه چیزی را از خداوند طلب کنم؟ که ایشان فرمودند: “عافیت و صلح و صفا را از خداوند بخواه”.
شب بیست و ثالث
این شب، از دو شب قبل برتر است و از احادیث متعدد اینگونه احتمال داده می شود که شب عزت همین شب است. داخل روایتی از امام باقر (ع) نقل شده است که مردی داخل ماه رمضان خدمت سفیر خدا (ص) آمد و به آن محضر عرض کرد: غلام درون بیرون مدینه بوسیله روال می برم و شتر و گوسفند دارم که نمی توانم همه شب در مدینه مجهز منحوس. دوست دارم شبی را به غلام معرفی کنی تا آن شب را به مدینه بیایم و داخل نماز و عبادت حاضر باشم. حضرت او را به نزد خود فراخواند و به طور در گوشی آن شب را معرفی کردن کرد.
آن مرد نیز وقتی شب های بیست و سوم ماه رمضان فرامی رسید، با همه خانواده و فرزندان و غلامان به مدینه می آمد و آن شب را می ماند و صبحگاهان به منزل مانوس پهلو می تفرج.
نیز تو روایت دیگری نقل شده است که فرستاده خدا (ص) در شب بیست و سوم ماه رمضان به سر و روی خانواده اش آب می پاشید تا به خواب نروند (و از فضیلت این شب روزی بگیرند.)
روایات متعدد دیگری نیز داریم که می گوید: شب قدر، شب بیست و سوم است. مرحوم “علامه مجلسی” همچنین در تاریخ “زادالمعاد” می گوید: ” اکثر احادیث معتبر دلالت دارد که شب بیست و سوم شب حیثیت است”.
اعمال مخصوص شب بیست و سوم ماه رمضان
در شب بیست و سوم ماه میمون رمضان، غیر از اعمال مشترک شب های قدر، اعمال دیگری نیز وارد شده است تا فردی که این شب را بوسیله احیاء می گذراند درون بر اعمال مشترک شب های قدر، آن ها را نیز انجام دهد، که شرح آن در دنباله می آید:
۱- سوره عنکبوت و سوره روم را بخواند که امام صادق (ع) فرمود: ” هرکس در شب بیست و سوم، سوره های عنکبوت و روم را بخواند، بوسیله رب سوگند خوردن! تبعه بهشت است”.
۲- هزار مرتبه سوره “انا انزلناه” (سوره قدر) را بخواند.
۳- سوره ” حم دخان” (سوره دخان) را بخواند.
۴- این دعا را بخواند:
اللَّهُمَّ امْدُدْ لِی فِی عُمُرِی
خدایا عمرم را طولانی گردان
وَ أَوْسِعْ لِی فِی رِزْقِی
و نصیب ام را وسعت بسرنوشت شوم دچار کردن
وَ أَصِحَّ لِی جِسْمِی
و بدنم را تندرست بدار
وَ بَلِّغْنِی أَمَلِی
و به آرزویم برسان
وَ إِنْ کُنْتُ مِنَ الْأَشْقِیَاءِ فَامْحُنِی مِنَ الْأَشْقِیَاءِ وَ اکْتُبْنِی مِنَ السُّعَدَاءِ
و اگر تو زمره بدفرجامان هستم، مرا از آن گروه محو کن و در قسمت قسمت کردن سعادتمندان ثبت فرما
فَإِنَّکَ قُلْتَ فِی کِتَابِکَ الْمُنْزَلِ عَلَی نَبِیِّکَ الْمُرْسَلِ صَلَوَاتُکَ عَلَیْهِ وَ آلِهِ یَمْحُو اللَّهُ مَا یَشَاءُ وَ یُثْبِتُ وَ عِنْدَهُ أُمُّ الْکِتَابِ
که تو در کتاب فرو رسول بوسیله پیامبر مرسلت (درود در بر او و خاندانش) فرمودی: رب نیست می بطی ء آنچه را بخواهد و ثبت می کند آنچه را اراده نرم و کتاب جامع نزد اوست.
۵- این دعا را که مخصوص شب بیست و سومین است بخواند:
یَا رَبَّ لَیْلَةِ الْقَدْرِ وَ جَاعِلَهَا خَیْرا مِنْ أَلْفِ شَهْرٍ
ای پروردگار شب حرمت و قراردهنده آن بهتر از هزار ماه،
وَ رَبَّ اللَّیْلِ وَ النَّهَارِ وَ الْجِبَالِ وَ الْبِحَارِ
و پروردگار شب و روز، و کوه ها و دریاها
وَ الظُّلَمِ وَ الْأَنْوَارِ وَ الْأَرْضِ وَ السَّمَاءِ
و تاریکی ها و شعاع ها و زمین و گردون
یَا بَارِئُ یَا مُصَوِّرُ یَا حَنَّانُ یَا مَنَّانُ
ای پدیدآورنده، ای عارض بخش، ای عطاکننده، ای موهبت ده،
یَا اللَّهُ یَا رَحْمَانُ یَا اللَّهُ یَا قَیُّومُ
ای خدا، ای بخشنده، ای خدا، ای به خود پاینده،
یَا اللَّهُ یَا بَدِیعُ یَا اللَّهُ یَا اللَّهُ یَا اللَّهُ
ای خدا، ای نو آفرین، ای خدا، ای خدا، ای خدا،
لَکَ الْأَسْمَاءُ الْحُسْنَی وَ الْأَمْثَالُ الْعُلْیَا وَ الْکِبْرِیَاءُ وَ الْآلاءُ
نام های نیکوتر و نمونه های والاتر و بزرگ منشی و نعمت ها از آن توست،
أَسْأَلُکَ أَنْ تُصَلِّیَ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ
از تو التماس می کنم که بر محمّد و سلسله محمّد درود فرستی،
وَ أَنْ تَجْعَلَ اسْمِی فِی هَذِهِ اللَّیْلَةِ فِی السُّعَدَاءِ
و قرار دهی در این شب نامم را در زمره سعادتمندان
وَ رُوحِی مَعَ الشُّهَدَاءِ
و روحم را با شهیدان
وَ إِحْسَانِی فِی عِلِّیِّینَ
و نیکوکاری ام را درون بلندمرتبه ترین منصب ارم
وَ إِسَاءَتِی مَغْفُورَةً
و گناهم را آمرزیده
وَ أَنْ تَهَبَ لِی یَقِینا تُبَاشِرُ بِهِ قَلْبِی
و ببخشی پیاده شدن من یقینی که دلم با آن همراه باشد
وَ إِیمَانا یُذْهِبُ الشَّکَّ عَنِّی
و ایمانی که تردید را از من زدوده گرداند
وَ تُرْضِیَنِی بِمَا قَسَمْتَ لِی
و خشنودی بوسیله آنچه نصیبم کرده ای
وَ آتِنَا فِی الدُّنْیَا حَسَنَةً وَ فِی الْآخِرَةِ حَسَنَةً
و ما را داخل جهان و آخرت اجر نیکو عنایت فرما
وَ قِنَا عَذَابَ النَّارِ الْحَرِیقِ
و از زحمت آتش سوزان حفظ کن
وَ ارْزُقْنِی فِیهَا ذِکْرَکَ وَ شُکْرَکَ وَ الرَّغْبَةَ إِلَیْکَ وَ الْإِنَابَةَ وَ التَّوْبَةَ
و داخل این شب تذکر و تشکر خویش و رغبت به لفظ خود و بازگشت و توبه روزی ام فرما
وَ التَّوْفِیقَ لِمَا وَفَّقْتَ لَهُ مُحَمَّدا وَ آلَ مُحَمَّدٍ عَلَیْهِمُ السَّلامُ و به آنچه محمّد و خاندان محمّد (درود رب به خشکی امدن آنان دمل) را به آن موفق کردی توفیقم بخانه برگشتن.
۶- این نیایش را که امام صادق (ع) نقل شده است، بخواند:
اللَّهُمَّ اجْعَلْ فِیمَا تَقْضِی وَ فِیمَا تُقَدِّرُ مِنَ الْأَمْرِ الْمَحْتُومِ
خدایا قرار ده درون آنچه امر می کنی و مقدّر می کنی، از فرمان حتمی،
وَ فِیمَا تَفْرُقُ مِنَ الْأَمْرِ الْحَکِیمِ فِی لَیْلَةِ الْقَدْرِ مِنَ الْقَضَاءِ الَّذِی لا یُرَدُّ وَ لا یُبَدَّلُ
داخل آنچه از امر حکیمانه جدا می سازی داخل شب قدر، از حکمی که بازگشت نپذیرد، و تبدیل نیابد،
أَنْ تَکْتُبَنِی مِنْ حُجَّاجِ بَیْتِکَ الْحَرَامِ فِی عَامِی هَذَا
اینکه مرا در این سال از حاجیان ساختمان محترمت بنویسی
اَلْمَبْرُورِ حَجُّهُمْ
حاجیانی که حجّشان پذیرفته،
اَلْمَشْکُورِ سَعْیُهُمْ
و سعیشان قبول افتاده
اَلْمَغْفُورِ ذُنُوبُهُمْ
و گناهانشان آمرزیده شده
اَلْمُکَفَّرِ عَنْهُمْ سَیِّئَاتُهُمْ
و بدی هایشان ازاله شده است
وَ اجْعَلْ فِیمَا تَقْضِی وَ تُقَدِّرُ أَنْ تُطِیلَ عُمْرِی
و راحتی دهکده در آنچه فرمان می دهی و مقدّر می کنی که عمرم را طولانی گردانی
وَ تُوَسِّعَ لِی فِی رِزْقِی
و تو روزی ام وسعت اندکی.
۷- این دعا را که از امام حسین (ع) نقل شده است بخواند:
یَا بَاطِنا فِی ظُهُورِهِ
ای پنهان در حال آشکار بودنش
وَ یَا ظَاهِرا فِی بُطُونِهِ
و ای آشکار در حال پنهان بودنش
وَ یَا بَاطِنا لَیْسَ یَخْفَی
و ای اختفا که مخفی نمی شود
وَ یَا ظَاهِرا لَیْسَ یُرَی
و ای آشکاری که دیده نمِی شود
یَا مَوْصُوفا لا یَبْلُغُ بِکَیْنُونَتِهِ مَوْصُوفٌ
ای به وصف آمده ای که هیچ ممکنی به حقیقتش نمی رسد
وَ لا حَدٌّ مَحْدُودٌ
و هیچ حدّ سپرده ای به او احاطه جلوه گر نمی درنگ
وَ یَا غَائِباً غَیْرَ مَفْقُودٍ
و ای غایب گم نشده
وَ یَا شَاهِداً غَیْرَ مَشْهُودٍ یُطْلَبُ فَیُصَابُ
ای حاضری که بی پرده نیست تا آنکه نبض وجو شود و او را بیابند
وَ لا یَخْلُو مِنْهُ السَّمَاوَاتُ وَ الْأَرْضُ وَ مَا بَیْنَهُمَا طُرْفَةَ عَیْنٍ
آسمان ها و زمین و آنچه بین آن هاست، به اندازه چشم برهم سرقت کردن از او خالی ازاله
لا یُدْرَکُ بِکَیْفٍ وَ لا یُؤَیَّنُ بِأَیْنٍ وَ لا بِحَیْثٍ
به کیفیتی جلوه گر دانسته نمی شود و محدود به مکان و انگیزه نمی شود
أَنْتَ نُورُ النُّورِ
تویی روشنایی پرتو
وَ رَبُّ الْأَرْبَابِ
پروردگار پرورندگان
أَحَطْتَ بِجَمِیعِ الْأُمُورِ
به همه امور احاطه کرده ای،
سُبْحَانَ مَنْ لَیْسَ کَمِثْلِهِ شَیْ ءٌ
منزه خدایی که مانندش چیزی تراشیدن
وَ هُوَ السَّمِیعُ الْبَصِیرُ
و او شنوا و بیناست
سُبْحَانَ مَنْ هُوَ هَکَذَا وَ لا هَکَذَا غَیْرُهُ
منزّه است آن که دارای این صفات است و برای غیر او چنین صفاتی محو.
سپس هر حاجتی دارد از خدا بطلبد.
۸- نیز از معصومین (ع) روایت شده است که در شب بیست و سوم ماه رمضان، در سجود و ایستاده و نشسته دعای زیر را می خواندند، بلکه مفت است تو طولانی ماه رمضان و در زمان های دیگر پس از تمجید و تمجید خداوند و صلوات کنار محمد و آلش (مثلاً حداقل با گفتن الحمدلله و الصلاه علی سفیر الله و آله الطاهرین) این دعا خوانده شود:
اَللهمَّ کُن لولیکَ الحُجةِ بنِ الحَسَنِ
خدایا برای ولی ات حجت زمینه الحسن
صَلَواتُکَ عَلَیهِ و عَلی ابائهِ فی هذهِ السّاعةِ، و فی کُلّ ساعَة
که درودهایت بر او و پدرانش باد، در این ساعت، و داخل هر ساعت
وَلیا و حافظا
باش حامی و نگهبان
و قائِداً وَ ناصِراً
و پیشوا و یاور
وَ دَلیلاً وَ عَیناً
و قطب و دیده بان
حَتّی تُسکِنَهُ اَرضَکَ طَوعاً
تا او را با رغبت انسان در زمینت سکونت دهی
و تُمَتّعَهُ فیها طَویلًا.
و زمانی کامل بهره مندش سازی.
۹- همچنین این نیایش را درون حالی که دستان خود را به سوی عرش بلند می کند، بخواند:
یا مُدَبّرَ الاُموُرِ
ای تدبیرگر امور
یا باعِثَ مَن فی القُبُور
ای برانگیزنده اسایش های داخل قبر
یا مُجرِی البُحُور
ای روان کننده دریاها
یا مُلَینَ الحَدیدِ لِداوُد،
ای نرم کننده آهن برای داود،
صَل عَلی مُحَمَّدٍ و آلِ مُحَمَّدٍ وَافعَل بی کَذا وَ کَذا
پیاده شدن محمد و قبیله محمد، درود فرست و با من چنین و چنان کن.
و به جای کلمات کذا و کذا حاجات خود را بخواهد و سپس اضافه کند: اللیله اللیله، الساعه الساعه. این نیایش را در حال رکوع، سجده، ایستاده و نشسته به نعوظ مجدد بخواند.
۱۰- با توجه به اهمیت شب بیست و سوم، غسل، احیا و زیارت امام حسین (ع) تو این شب فضیلت زیاد دارد و همچنین خواندن آن «۱۰۰ رکعت نماز» که مشترک میان همه شب های ناموس است.
شیخ طوسی داخل تهذیب، از ابوبصیر روایت کرده است که امام صادق (ع) فرمود: درون آن شبی که گرایش می جوی شب قدر باشد ۱۰۰ رکعت نماز بخوان، در هر رکعت (پس از حمد) ۱۰ مرتبه سوره قل “هو الله” (سوره توحید) را بخوان. ابوبصیر حرمت کرد: اگر نتوانستم ایستاده بخوانم، چه کنم؟ فرمود: نشسته بوسیله مکان آور! گفتم: اگر نتوانم نشسته بخوانم؟ فرمود: داخل همان حال که تو بستر خود دراز کشیده ای، به مکان آورد.
۱۱- مرحوم “علامه مجلسی”، در “زادالمعاد” فرموده است: در این شب هر نرخ که مقدور باشد، قرآن بخواند و از دعاهای “صحیفه کامله سجادیه” همچنین استفاده کند؛ مخصوصاً دعای «مکارم الاخلاق» و دعای «توبه».
روزهای شب شرف را همچنین باید حیثیت داشت و به عبادت و دعا بوسیله عادت برد؛ تو احادیث فراوانی آمده است که روز جاه نیز در فضیلت قرین شب ناموس است.
انتهای پیام